Dokonanie pełnej oceny ryzyka środowiskowego, które jest konsekwencją obecności leków stosowanych w medycynie, wymaga dysponowania wysoce czułymi i selektywnymi metodykami oznaczania tych związków nie tylko w ekosystemie wodnym.

Problem wszechobecności leków stosowanych w medycynie w środowisku naturalnym jest powszechnie znany i szeroko dyskutowany w literaturze naukowej. Skutkuje on stale rozszerzającym się zjawiskiem lekooporności i spadkiem skuteczności leczenia ludzi, a także potwierdzonym, negatywnym wpływem na środowisko. Aktualnie badania dotyczące oceny stopnia zanieczyszczenia pozostałościami leków środowiska wodnego są realizowane w wielu krajach na świecie. Znacznie mniej danych odnosi się do stałych próbek środowiskowych. Wynika to z trudności analitycznych i braku odpowiednich metodyk oznaczania niskich stężeń leków (rzędu ng/g) w tak złożonych matrycach. Celem artykułu jest omówienie zagadnień związanych z rozwojem metodyk oznaczania leków w stałych próbkach środowiskowych.

Artykuł prof. Jolanty Kumirskiej został opublikowany w wydaniu 5-6/2017. Zapraszamy do lektury!